महाराष्ट्रातील काही महत्त्वाच्या समाजसुधारकांचे आणि त्यांच्या कार्याचे वर्णन केले आहे:
ठक्कर बाप्पा:
गांधीजींनी त्यांना भिल्लांचे धर्मगुरू म्हटले. त्यांनी 1922 मध्ये भिल्ल सेवा मंडळाची स्थापना केली आणि 1932 मध्ये स्थापन झालेल्या हरिजन सेवक संघाचे ते सचिव होते.
बाळासाहेब खेर:
त्यांनी ठाणे जिल्ह्यातील वारली जमातीसाठी कार्य केले.
शामराव व गोदावरी परुळेकर:
त्यांनी किसानसभेच्या माध्यमातून वारली समाजासाठी कार्य केले आणि 1945 मध्ये शामराव परुळेकर यांनी उंबरगाव तालुक्यातील झरी येथील आदिवासी परिषदेत वेठबिगारी नष्ट करण्याचे आवाहन केले.
ताराबाई मोडक:
त्यांनी ठाणे जिल्ह्यातील कोसबाड येथे शैक्षणिक कार्याला सुरुवात केली आणि आदिवासी मुलांसाठी अंगणवाड्या व कुरणशाळा सुरू केल्या.
अनुताई वाघ:
ताराबाई मोडक यांच्या सहवासातून प्रेरणा घेऊन त्यांनी आदिवासींच्या प्रगतीसाठी 'कोसबाड प्रकल्प', पाळणाघरे आणि बालवाड्या सुरू केल्या. त्यांचे 'कोसबाडच्या टेकडीवरून' हे प्रसिद्ध ग्रंथ आहे.
डॉ. रामराव वाडिवे:
त्यांनी आदिवासी सेवा सुधार समितीची स्थापना केली.
पांडुरंग ढवळा साबळे
१९५१ मध्ये 'ओम आदिवासी आदिशक्ती सेवा संघ' ची स्थापना केली, तसेच आदिवासी कल्याण केंद्रे आणि शाळा सुरू केल्या आणि वेगळ्या आदिवासी राज्याची वकिली केली.
कॉम्रेड रेवाजी पांडुरंग चौधरी (देवजीभाई)
जव्हारमध्ये सक्तीची मजुरी रद्द करण्यासाठी काम केले, आदिवासी सेवा संघटना स्थापन केल्या आणि आश्रम शाळा आणि कामगार संघटना सुरू केल्या.
सुखदेव बाबुराव उईके (बाबूजी उईके)
'जंगल बचाओ, मानव बचाओ' (जंगल वाचवा, मानवता वाचवा) चळवळीचे नेतृत्व केले आणि 'आम्ही आमच्या आरोग्यासाठी' (आम्ही आमच्या आरोग्यासाठी) संस्थेची स्थापना केली.
मेंढालेखा (गडचिरोली) येथील देवाजी तोफा
जंगलांवर पारंपारिक आदिवासी हक्क मिळवण्यासाठी "आमच्या गावत आम्हीच सरकार" (आमच्या गावात, आम्हीच सरकार आहोत) या घोषणेचे समर्थन केले.
कॉ. नजूबाई आट्या गावित
'श्रमिक महिला संघ' स्थापन केला
